کد مطلب:162461 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:141
محمد علی اردوبادی
شیخ محمد علی بن محمد قاسم بن محمد تقی اردوبادی تبریزی نجفی، به سال 1310 ه.ق. در تبریز متولد شد. او از سن 5 سالگی در نجف زندگی كرده و در زمان تألیف اعیان الشیعه در حیات بوده است. [1] .
صاحب الغدیر نیز در زمان تألیف كتاب خود با او ملاقات داشته.
1. احق الناس ان یبكی علیه
بدمع شابه علق الدماء
2. بجنب العلقمی سری فهر
فتی أبكی الحسین بكربلاء
3. اخوه وابن والده علی
هزبر الملتقی، رب اللواء
4. صریعا تحت مشتبك المواضی
ابوالفضل المضرج بالدماء
5. و من واساه لا یثنیه شی ء
عن ابن المصطفی عند البلاء
6. و قد ملك الفرات فلم یذقه
و جاد له علی عطش بماء [2] .
1. او كسی است كه از همه سزاواتر است تا بر او بگریند، گریه ای كه آمیخته با خون باشد
2. شریف ترین و سخاوتمندترین جواب عرب (از نژاد فهر) در كربلا و در كنار علقمه به خاك افتاد و حسین بر او گریه كرد.
3. برادرش (عباس) كه در رویارویی با دشمن مانند شیر بود و علمدار لشكر او بود.
4. ابوالفضل كه در زیر برخورد شمشیرهای تیز، شهید و بدنش به خون آغشته شد.
5. كسی كه در روز مصیبت و بلا در همه حال یاور او بود و هیچ چیز نتوانست او را از یاری باز دارد.
6. و هنگامی كه فرات به تصرف او درآمد از آب آن نچشید و با اینكه تشنه بود خواست كه آب را به برادر بخشد.
صاحب الغدیر نیز در زمان تألیف كتاب خود با او ملاقات داشته.
1. احق الناس ان یبكی علیه
بدمع شابه علق الدماء
2. بجنب العلقمی سری فهر
فتی أبكی الحسین بكربلاء
3. اخوه وابن والده علی
هزبر الملتقی، رب اللواء
4. صریعا تحت مشتبك المواضی
ابوالفضل المضرج بالدماء
5. و من واساه لا یثنیه شی ء
عن ابن المصطفی عند البلاء
6. و قد ملك الفرات فلم یذقه
و جاد له علی عطش بماء [2] .
1. او كسی است كه از همه سزاواتر است تا بر او بگریند، گریه ای كه آمیخته با خون باشد
2. شریف ترین و سخاوتمندترین جواب عرب (از نژاد فهر) در كربلا و در كنار علقمه به خاك افتاد و حسین بر او گریه كرد.
3. برادرش (عباس) كه در رویارویی با دشمن مانند شیر بود و علمدار لشكر او بود.
4. ابوالفضل كه در زیر برخورد شمشیرهای تیز، شهید و بدنش به خون آغشته شد.
5. كسی كه در روز مصیبت و بلا در همه حال یاور او بود و هیچ چیز نتوانست او را از یاری باز دارد.
6. و هنگامی كه فرات به تصرف او درآمد از آب آن نچشید و با اینكه تشنه بود خواست كه آب را به برادر بخشد.
[1] اعيان الشيعه، ج 9، ص 438.
[2] الغدير، ج 3، ص 3.